Geleceğini Biliyordum

[gnc.ayaz]

Asker en iyi arkadaşının az ileride, kanlar içinde
yere düştüğünü gördü.
İnsanın başını bir saniye siperden çıkaramayacağı
gibi bir ateş altındaydılar.



Asker teğmenine koştu hemen;
-Komutanım, bir koşu arkadaşımı alıp geleyimmi?

"Delirdin mi?" der gibi baktı teğmen...



-Gitmeye değmez oğlum, arkadaşın delik deşik
olmuş.
Büyük olasılıkla ölmüştür bile. Kendi hayatını da
tehlikeye atma sakın!


Ama asker o kadar ısrar etti ki, teğmen izin
vermek zorunda kaldı.

-Peki, dene bakalım!

Asker yoğun ateş altında fırladı siperden ve
mucize eseri
arkadaşının yanına kadar gitti, yaralı arkadaşını sırtladığı gibi taşıdı. Birlikte siperin içine
yuvarlandılar.


Teğmen koşup yaralıya bir göz attı ve nefes nefese
bir kenara yıkılmış askere döndü.
-Sana hayatını tehlikeye atmaya değmez, dememiş
miydim! Bu zaten ölmüş...
-Değdi komutanım, değdi! Dedi asker.
-Nasıl değdi, arkadaşın zaten ölmüş,
görmüyor musun?
-Gene de değdi komutanım, çünkü yanına
vardığımda henüz yaşıyordu...


Ve onun son sözlerini duymak, dünyalara bedeldi
benim için...
Ve hıçkırarak, arkadaşının son sözlerini tekrarladı

"Geleceğini biliyordum!"